เหลืองอินเดียและชมพูอินเดีย

Common name : Tabebuia

Scientific name : Tabebuia spp.

Family : Bignoniaceae

ตาเบบูย่า (Tabebuia) เป็นพันธุ์ไม้ไนวงศ์ Bignoniaceae เช่นเดียวกับพวกแคแสด (Spa thodea spp.) มีถิ่นกำเนิดในประเทศแถบร้อน เช่น เม็กซิโก เวเนซูเอล่า หมู่เกาะอินเดียตะวันตก และอเมริกาใต้ ในเมืองไทยมีผู้นำต้นไม้ พันธุ์นี้เข้ามาปลูกกันนานแล้ว ตาเบบูย่ามี 2 ชนิดคือ เหลืองอินเดีย (T. spectabilis) และชมพูอินเดีย (T.rosea) อาจจะมีผู้นำมาจากประเทศอินเดีย จึงมีชื่อประเทศอินเดียอยู่ด้วย

ตาเบบูย่า  เป็นพันธุ์ไม้ยืนต้นที่มีทั้งขนาดเล็กและขนาดกลาง ใบเป็นใบประกอบชนิดใบพัด (Palmately leaved) มีใบย่อย 5 ใบ เมื่อต้นมีอายุเต็มที่จะออกดอกเมื่อถึงฤดูแล้ง เวลาออกดอกถ้าแล้งจริง ๆ จะมีแต่ดอกเหลืองหรือชมพูเต็มต้นไม่มีใบติดต้นอยู่เลย ดอกออกเป็นช่อเป็นพวง ดอกรูปแตรหรือรูประฆัง (Bell-shaped) ชอบขึ้นในที่ดินมีอาหารพืชสมบูรณ์ เป็นไม้เนื้อแข็งพอใช้

พันธุ์

เหลืองอินเดีย (Tabebuia spectabilis)

เป็นไม้ยืนต้นขนาดกลาง แต่จะออกดอกได้เมื่อขนาดเป็นพุ่มเล็ก ๆ อายุจากการเพาะเมล็ด 2-3 ปี ใบเป็นใบประกอบมีใบย่อย 5 ใบ ผิวใบไม่เรียบแต่เป็นขนกำมะหยี่เล็กน้อย สีเขียวอมเหลือง เวลาออกดอกจะออกเป็นช่อเป็นกระจุก แตกดอกตามตารอบ ๆ สีเหลืองทองและเหลืองสด ในฮาวายเรียกว่าต้นทอง (Goldentree) ดอกคล้ายดอกบานบุรี แบ่งเป็น 3-2 กลีบ ไม่เท่ากัน กลีบอ่อน เวลาออกดอกใบจะร่วงหมด ออกดอกในฤดูแล้ง ดอกจะบานเต็มต้น เพียงระยะสั้นไม่เกิน 2 วัน ก็จะร่วงหล่นโคนต้นเหลืองไปหมด เหมือนปูพรมสีเหลืองสด

ชมพูอินเดีย (Tababuia rosea)

เป็นไม้ยืนต้นขนาดเล็กหรือขนาดกลาง ลักษณะใบ เหมือนเหลืองอินเดีย แต่ต่างกันที่ใบของชมพูอินเดีย เป็นสีเขียวแก่เป็นมันคล้ายใบยางพารา ดอกมีลักษณะคล้าย ๆ กันกับเหลืองอินเดีย แต่มีสีชมพูหรือสีกุหลาบ เวลาออกดอกเต็มต้น มีความงามพอ ๆ กับเหลืองอินเดีย เป็นที่สดุดตาของผู้ที่พบเห็นอย่างยิ่ง น่าเสียดายที่ทั้งสองชนิดมีดอกติดต้นไม่นานก็ร่วงหล่นหมดเท่านั้น

นอกจากนี้ก็มีพันธุ์อื่น ๆ อีกแต่ยังไม่พบในเมืองไทย แต่นิยมปลูกกันในสหรัฐอเมริกาตอนใต้คือ

T. argentea สูง 25 ฟุต ดอกสีเหลือง ถิ่นกำเนิดในพาราไกว

T. pallida สูง 50 ฟุต ดอกขาวมีลาย เส้นสีชมพู ถิ่นกำเนิดในอเมริกากลาง และอเมริกาใต้

T. serratifolia สูง 30 ฟุต ดอกเหลือง ถิ่นกำเนิดในหมู่เกาะอินเดียตะวันตก

การขยายพันธุ์และการดูแลรักษา

การขยายพันธุ์ที่ได้ผลดีคือใช้เมล็ดเพาะ เมื่อกล้าสูงประมาณ 3 นิ้ว แยกออกชำในกระถาง เมื่อต้นอ่อนสูงประมาณ 1 ฟุต จึงนำออกปลูกในดินที่ต้องการ ชมพูอินเดียเวลาเล็กต้นสูงชลูด ควรหาหลักยึดลำต้นให้ด้วย ในที่ ๆ บางแห่งไม่เกิดเป็นเมล็ดก็ใช้ขยายพันธุ์โดยการตอนกิ่งหรือปักชำ เหลืองอินเดียในเมืองไทยก็ขยายพันธุ์โดยการตอนกิ่งเช่นกัน

การดูแลรักษาไม่มีอะไร คงมีบ้างพวกหนอนเจาะลำต้น และเพลี้ยบ้างในขณะต้นอ่อน ๆ อยู่