ชื่อสามัญ  Indian Peafowl

ชื่อวิทยาศาสตร์  Pavo aistatus

เป็นนกยูงที่รู้จักกันแพร่หลายมาตั้งแต่โบราณ เคยถูกนำไปเลี้ยงในอียิปต์ กรีก และโรมัน เมื่อสามพันปีมาแล้ว เนื่องจากมีขนสีฟ้าสดสะดุดตา จึงมีอีกชื่อหนึ่งว่า Blue Peafowl มีถิ่นกำเนิดในประเทศศรีลังกาและประเทศอินเดีย ซึ่งมีไปทางเหนือถึงประเทศปากีสถาน บริเวณเทือกเขาหิมาลัยและหุบเขาพรหมบุตร อยู่ตามป่าตั้งแต่ระดับนํ้าทะเลจนถึงระดับความสูง 3,000 ฟุต ชอบหากินตามที่โล่ง ชาวฮินดูนับถือนกยูงนี้ว่าเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ จึงไม่มีการล่าทำให้มันค่อนข้างเชื่องจนกล้าหากินใกล้ไร่นา และบ้านคน ตัวผู้จะคุมฝูงตัวเมีย 2-5 ตัว บินเก่งและร้องเสียงดังมาก ในฤดูผสมพันธุ์ ตัวผู้จะรำแพนโดยแผ่ขนหางออกเป็นวงกลม เพื่อล่อให้ตัวเมียสนใจ ตัวเมียจะทำรังบนพื้นดินและวางไข่ 4-8 ฟอง ใช้เวลาฟักไข่ 27-29 วัน ตัวผู้จะมีขนสวยสมบูรณ์เมื่ออายุ 3 ปี ปกติจะไม่ดุเหมือนนกยูงไทย

นกยูงอินเดียที่ถูกนำมาเพาะเลี้ยงในกรง จะมีรูปร่างผิดแผกไปจากนกยูงในธรรมชาติบ้าง คือขาจะสั้นลงและลำตัวจะเทอะทะขึ้น นกยูงชนิดนี้ไม่มีชนิดย่อย แต่จากการเพาะเลี้ยงมาเป็นเวลานานกว่าร้อยปีในยุโรป ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางด้านพันธุกรรมที่เรียกว่าการผ่าเหล่า (mutation) และเป็นการเปลี่ยนแปลงแบบถาวร พวกผ่าเหล่ามีอยู่ 3 ชนิด

1. นกยูงขาว (White Peafowl) ชื่อวิทยาศาสตร์ p.c. mut. albino มีสีขาวตลอดตัว

2. นกยูงด่างหรือแฟนซี (Pied Peafowl) มีสีปนกันระหว่างนกยูงธรรมดาและนกยูงขาว