ผักเบี้ยใหญ่ (phak bia yai) ผักเบี้ยดอกเหลือง ผักตาโค้ง (ไทย) ผักเบี้ยแดง ผักอีหลู (พายัพ) แบขี่เกี่ยง ตือบ่อฉ่าย (จีน)
เป็นพืชล้มลุกขนาดเล็กอายุปีเดียว (annual) ขึ้นแผ่เรียบไปกับดินหรือบางครั้งอาจชูตั้งขึ้น สูง 20-30 ซม. ลำต้นมีสีเขียวหรือสีม่วงแดง ลักษณะก้านกลม อวบน้ำ ผิวเรียบ แตกกิ่งก้านสาขาออกไปเป็นผืนกว้าง
ใบ เป็นใบเดี่ยว ออกสลับกัน หรือบางครั้งเกือบตรงข้ามกัน มักเรียงแน่นบริเวณปลายยอด ใบหนามัน ก้านใบสั้นมาก ใบรูปกลมคล้ายลิ้น ยาว 1-3 ซม. กว้าง 5-14 มม. ปลายใบมน ขยายออกกว้างกว่าฐาน บางทีมีรอยเว้าเข้าเล็กน้อย ฐานใบเรียวเล็ก จนไปติดกับลำต้น หลังใบสีเขียวแก่ ท้องใบกว้าง 3-10 มม. มีสีแดงเข้มตามเส้นใบ และขอบใบ ดอก มี 2 เพศ อยู่ในดอกเดียวกัน มีขนาดเล็ก บานประมาณ 9 โมงเช้า โดยทั่วไปดอกออกเป็นกลุ่ม ที่ปลายยอดของกิ่ง 3-5 ดอก มีกลีบเลี้ยงสีเขียว 2 กลีบ กลีบดอก 5 กลีบ สีเหลืองสด เป็นรูปหัวใจควํ่า ที่ปลายกลีบดอกมีรอยเว้าเข้า มีเกสรตัวผู้ 6-12 อัน อับเรณูสีเหลือง รังไข่มีหนึ่งห้อง มีก้านเกสรตัวเมียหนึ่งเส้น ปลายแยกออกเป็นเส้นบางๆ 4-6 เส้น
ผล (capsule) เป็นรูปทรงกลม เมื่อสุกเป็นสีเหลืองเข้ม ผลเมื่อแก่จะแตกตรงกลางตามขวาง แยกออกเป็นสองพู
เมล็ด สีเทาดำขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 0.5 มม. มีเป็นจำนวนมาก ผิวเมล็ดมีแนวจุดๆ สีดำ และมีแต้มขาวที่ปลายหนึ่ง
ขยายพันธุ์โดยอาศัยเมล็ด เป็นพืชที่มีระบบรากแก้ว พบทั่วไปในแปลงพืช ทนทานต่อความแห้งแล้ง