ฝรั่งมีประโยชน์อย่างไร


ชื่อวิทยาศาสตร์ Psidium guajava Linn.
ชื่ออื่นๆ ยามู จุ่มโป่ ชมพู่ (ใต้) มะก้วย (เชียงใหม่) สีดา (นครปฐม) มะมั่น มะก้วยกา(เหนือ) มะจีน (ตาก)
ชื่ออังกฤษ Guava


ลักษณะ ไม้ต้นขนาดเล็กถึงกลาง สูง 3-8 เมตร เปลือกต้นเป็นสีน้ำตาลอ่อน ถ้าต้นแก่จัดจะเป็นดวงๆ สีเนื้อเป็นมันล่อนหลุดออกง่ายกิ่งอ่อนเป็นสี่เหลี่ยม ใบเป็นใบเดี่ยว ออกตรงข้าม หรือออกสลับกัน มีขนเล็กน้อย ใบรูปวงรีขอบขนาน กว้าง 4-6 ซ.ม. ยาว 7-12 ซ.ม. โคนใบและปลายใบค่อนข้างมน ใบสีเทาขาว ดอก ออกเป็นกระจุก 2-4 ดอกหรือบางครั้งเป็นดอกเดี่ยว กลีบรองดอกจะคงติด อยู่จนเป็นผลกลีบดอกสีขาวร่วงง่าย เกสรตัวผู้มีจำนวนมาก ผลเมื่อยังอ่อนมีสีเขียวแข็ง รสฝาด แต่เมื่อแก่จัดสีจะขาวอมเขียว สุกจะเป็นสีเหลืองอ่อน นิ่ม มีกลิ่นหอมเฉพาะ ในผลจะมีเมล็ดสีนํ้าตาลแข็งเป็นจำนวนมากฝังอยู่ตรงกลางของเนื้อผลที่มีสีขาวหรือสีชมพู
ส่วนที่ใช้ เปลือกต้น เปลือกราก ใบเพสลาด ผลแก่ ผลสุก
สารสำคัญ ใบฝรั่งมีนํ้ามันหอมระเหย nerolidol, limonene และนํ้ามันไม่ระเหย 6% มีแทนนิน 8-10% เปลือกต้น เปลือกราก มีแทนนิน 12-30% ผลดิบมีแทนนิน วิตามินซี และวิตามินอื่นๆ
ประโยชน์ทางยา เปลือกราก เปลือกต้น ใบเพสลาด แก้ท้องร่วงท้องเดิน ใบสดๆ เคี้ยวระงับกลิ่นปาก ผลสุกเป็นยาระบาย และช่วยดูดกลิ่น ผลดิบแก้ท้องเดิน และป้องกันรักษาโรคลักปิดลักเปิด ผลจากการทดลองให้ผู้ป่วยที่ท้องเดินให้กินผงใบฝรั่งแห้ง 500 มิลลิกรัม ทุก 3 ชั่วโมง เป็นเวลา 3 วัน ได้ผลดีกว่าใช้ยาปฏิชีวนะเตตราซัยคลิน
อื่นๆ ผลแก่จัดเป็นผลไม้ ใช้ผลทำนํ้าผลไม้มีพันธุ์พิเศษที่ใช้เตรียมนํ้าฝรั่ง คือเนื้อผล เป็นสีทับทิมอ่อนๆ
ที่มา:ศาสตราจารย์พเยาว์  เหมือนวงษ์ญาติ