มะเดื่อปล้อง


ชื่อวิทยาศาสตร์ Ficus hispida L.f. var.hispida
ชื่อวงศ์ MORACEAE
ชื่ออื่น เดื่อปล้อง เดื่อป่อง เดื่อสาย เดื่อป้อง ตะเออน่า
เอาแหน่ (กะเหรี่ยง) ฮะกอ สะนียา (นราธิวาส)
ลักษณะทั่วไป ไม้ยืนต้นขนาดกลางสูงประมาณ 5-10 ม. ลำต้นเดี่ยว ตั้งตรงเปลือกหนา กิ่งแขนงแตกเป็นพุ่มทรงกลมทั้งต้น มีนํ้ายางสีขาว ลำต้นมีรอยควั่นเป็นปล้องหรือเป็นข้อๆ คล้ายข้อไม่ไผ่ตลอดจนถึงกิ่ง


ใบ ใบเดี่ยว เรียงตรงข้ามกัน รูปไข่แกมขอบขนานหรือรูปขอบขนาน แกมรูปไข่กลับ ผิวลากหนืดมือ คล้ายใบย่อยมีขนนาบกับแผ่นใบสีเขียวสด
ดอก สีเหลืองแกมเขียว ออกช่อกระจุกแน่น ฐานรองดอก กลมกลวงเหมือนลูกแพร์ แกมรูปไข่กลับกว้าง ดอกย่อยแยกเพศอยู่บนต้นเดียวกันเป็นสีชมพูอ่อน
ผล กลมแป้นขนาดเล็กติดเป็นกลุ่มแน่น 10-15 ผล สีเขียวสด เมื่อแก่มีสีน้ำตาลปนเขียว
นิเวศวิทยา เจริญเติบโตได้ดีในดินทุกชนิด พบตามป่าโปร่งป่าดิบ เขาทั่วไป
การใช้ประโยชน์ ผล เป็นอาหารของนกและสัตว์ป่า เปลือก รักษาสิฝ้า กระดูกแตก ใช้ทำเชือกหยาบๆ ใบอ่อน รับประทานได้ผลสุก ทำแยม
การใช้ประโยชน์ด้านสมุนไพร ผลแห้ง รักษาแผลในปาก ทำให้
อาเจียน
ที่มา:วัลลิ์รุกขบุปผชาติ ตามรอยพระบาทบรมราชกุมารี โครงการอนุรักษ์พันธุกรรมพืชฯ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย