ลักษณะทั่วไปและถิ่นกำเนิดของพริก

พริกเป็นพืชใบเลี้ยงคู่ที่จัดอยู่ในตระกูลโซลานาซีอี้ (Solanaceae) ซึ่งเป็น พืชที่อยู่ในตระกูลเดียวกับพวกมะเขือเทศและมะเขือต่าง ๆ

พริกเป็นพืชที่มีอายุหลายปี แต่นิยมปลูกเป็นพืชปีเดียว เพราะว่าถ้าปลูกไว้หลายปีโดยหวังผลผลิตแล้ว เมื่อมีอายุมากขึ้นผลผลิตก็ลดต่ำลง มีอายุตั้งแต่ย้ายกล้าปลูก จนถึงให้ผลผลิตเก็บเกี่ยวได้ประมาณ ๖๐-๙๕ วัน แต่ทั้งนี้อาจขึ้นอยู่กับชนิดของพริกที่ใช้ปลูก

ลักษณะของพริกโดยทั่วไปมีลำต้นตั้งตรง ส่วนความสูงของต้นหรือพุ่มก็ขึ้นอยู่กับชนิดของพริกนั้นๆ มีใบแบนและเรียบเป็นมัน ส่วนดอกเป็นดอกเดี่ยว มีขนาดเล็ก ก้านดอกตรงหรือโค้ง กลีบดอกมีสีขาวหรือม่วง ดอกเป็นแบบสมบูรณ์เพศ (มีเกสรตัวผู้และตัวเมียรวมอยู่ภายในดอกเดียวกัน) จึงสามารถผสมในดอกเดียวกันได้ สำหรับผลพริกมีหลายขนาด บางพันธุ์มีผลขนาดใหญ่ บางพันธุ์ขนาดกลางหรือเล็ก ดังนั้น ขนาดของผลขึ้นอยู่กับพันธุ์พริกนั้น ๆ ผลที่ยังไม่เจริญเติบโตที่ผลอ่อนมักจะมีสีเขียวเข้ม หลังจากนั้นก็เปลี่ยนเป็นสีแดงหรือสีเหลืองเมื่อผลสุก และในผลพริกแต่ละผลจะมีเมล็ด จำนวนมาก เรียงตัวกันแน่นบนส่วนของรกที่มีสีขาว

สำหรับถิ่นกำเนิดของพริกนั้นอยู่ในเขตร้อนของทวีปอเมริกา และหมู่เกาะอินเดียตะวันตก จังนับได้ว่าพริกเป็นเครื่องเทศที่เก่าแก่ชนิดหนึ่งของโลกก็ว่าได้ ทั้งนี้เนื่องจากนักโบราณคดีได้ค้นพบพริกในหลุมศพยุคสมัยก่อนประวัติศาสตร์ที่ประเทศ เปรู ต่อมาเมื่อโคลัมบัสได้ค้นพบหมู่เกาะอินเดียตะวันตกแล้ว ในตอนเดินทางกลับ จึงได้นำพริกไปเผยแพร่ในยุโรปเมื่อค.ศ.๑๔๙๓ จนถึงปี ค.ศ. ๑๕๔๘ ได้มีรายงานว่า มีผู้นำพริกเหล่านี้ไปปลูกที่ประเทศอังกฤษ ต่อมาชาวปอตุเกสได้นำไปปลูกในประเทศอินเดียราว ๆ ค.ศ. ๑๕๘๕ หลังจากนี้ก็ได้แพร่กระจายไปยังบริเวณต่าง ๆ ของยุโรป และเอเซีย และเมื่อราวปีค.ศ.๑๗๐๐ ได้มีรายงานถึงการปลูกและบริโภคพริกในประเทศจีน นับตั้งแด่นั้นมาจนถึงบัจจุบันนี้ พริกได้ปลูกกันทั่วไปในส่วนต่าง ๆ ของโลก แต่ใช้สายพันธุ์ปลูกที่แตกต่างกันออกไป แล้วแต่ความเหมาะสมหรือความนิยมของพริกสายพันธุ์นั้น ๆ เป็นประการสำคัญ สำหรับในประเทศไทยยังไม่มีหลักฐานรแน่ชัดว่ามีการนำเข้ามาปลูกเมื่อใด