หญ้าฝรั่น

หญ้าฝรั่น

ชื่อพื้นเมืองอื่นๆ –

ชื่ออังกฤษ Saffron, True Saffron Spanish Saffron, Crocus

ชื่อวิทยาศาสตร์ Crocus sativus Linn.

วงศ์ Iridaceae

หญ้าฝรั่นเป็นเครื่องเทศที่มีราคาแพงมาก จากหญ้าฝรั่น

ประมาณ 1 แสนดอก จะได้หญ้าฝรั่นแห้ง (ปลายเกสรตัวเมียแห้ง) ประมาณ 1 กิโลกรัมเท่านั้น หญ้าฝรั่นเป็นพืชล้มลุก มีหัวใต้ดิน (corm) มีอายุได้หลายปี ใบแคบยาว ช่อดอกแทงขึ้นมาจากหัวใต้ดิน ออกดอกในฤดูใบไม้ร่วง พืชนี้จะออกดอกเป็นเวลา 2-3 สัปดาห์ การเก็บดอกมาใช้ เก็บเมื่อดอกเริ่มบาน โดยแยกเอาเกสรตัวเมียซึ่งมีสีแดงเข้มออกจากส่วนอื่นๆ โดยใช้มือเด็ด นำมาย่าง บนเตาถ่านเพื่อให้นํ้าระเหยออกไป    หญ้าฝรั่นไม่มีปลูกในประเทศไทยประเทศที่ปลูกหญ้าฝรั่นขายคือ สเปน ฝรั่งเศส ตุรกี เยอรมัน อิหร่าน และอินเดีย

หญ้าฝรั่นมีชื่อเรียกในภาษาอังกฤษว่า Saffron หรือ Crocus เป็น พืชในวงศ์เดียวกับว่านหางช้าง หญ้าฝรั่นเป็นเครื่องเทศที่ใช้แต่งสีและแต่งกลิ่นอาหารมาตั้งแต่สมัยโบราณ ใช้แต่งสีเครื่องดื่มและเหล้า ลูกกวาด และขนมหวาน รวมทั้งใช้แต่งกลิ่นเครื่องหอมและนํ้าอบ

สารสำคัญ

หญ้าฝรั่น ประกอบด้วยสารสีเหลืองส้มชื่อโครซิน (crocin) ประมาณร้อยละ 2, สารพิโครโครซิน (picrocrocin) ชื่งเป็นสารที่ทำให้มีกลิ่นหอมและรสขม ร้อยละ 2

ประโยชน์ทางยา

ในยาพื้นบ้านเคยใช้หญ้าฝรั่นเป็นยาขับเหงื่อ ขับระดู ขับเสมหะ แก้อาการเกร็ง ในประเทศจีนใช้หญ้าฝรั่นเป็นยาระงับอาการตื่นเต้น ขับระดู และกินหลังคลอด

เนื่องจากหญ้าฝรั่นมีราคาแพงมาก จึงมักนำพืชอีกชนิดหนึ่งคือดอกคำฝอยมาใช้แทน เนื่องจากราคาถูกกว่ามาก และมีลักษณะคล้ายหญ้าฝรั่น คำฝอยมีชื่อเรียกในภาษาอังกฤษว่า American Saffron, Safflower หรือ Indian Safflower ชื่อวิทยาศาสตร์คือ Carthamus tinctorius Linn. เป็นพืชในวงศ์Compositae ดอกคำฝอยมีสีแดงอ่อนกว่าหญ้าฝรั่น มีผู้นิยมใช้ดอกคำฝอยปนปลอมในหญ้าฝรั่น สารสำคัญในดอกคำฝอยได้แก่ แชฟฟลาวเวอร์ เยียลโลว์ (Safflower yellow) คาร์ทามิน (carthamin) และไอโซคาร์ทามิน (Iso-carthamin) ใช้แต่งสีอาหารและเครื่องดื่มให้มีสีส้ม