หญ้าแพรก (Yaa phrack) (ไทย) หญ้าแผด (พายัพ) ทิซั่วเช่า (จีน)
เป็นพืชจำพวกหญ้า มีอายุข้ามปี (perennial) ต้นเล็กแผ่ราบมีไหล(stolon)แตกไปตามพื้น ลำต้นอาจยาวได้ถึง 1 เมตร ชูตั้งขึ้นสูง 5-45 ซม. ข้อที่แตะดินจะมีรากงอกออกมา แตกกิ่งก้านสาขาลามไปทั่ว ลำต้นบางครั้งมีสีม่วงแดง แต่ละข้อมีใบอยู่ 2 ใบ กาบใบยาวถึง 15 มม. แต่สั้นกว่าปล้อง
ใบเรียบมีขน (ligule) สีขาวออกเบ็นวงรอบรอยต่อระหว่างกาบใบกับแผ่นใบเห็นได้ชัด แผ่นใบยาว 2-16 ซม. กว้าง 3-5 มม. อาจเรียบหรือมีขนบนหลังใบ
ดอก ออกเป็นช่อ (spike) ที่ยอดช่อหนึ่งมี 3-6 ช่อดอกย่อย ก้านช่อดอกร่วมยาว 1.5-5 ซม. ช่อดอกย่อยเป็นเส้นสีเขียวเทาถึงม่วง ยาว 2-5 ซม. มีดอกย่อยเรียงกันเป็น 2 แถว ดอกย่อยยาวประมาณ 1-5-3 มม. อัดแน่นอยู่บนด้านหนึ่งของก้านดอกย่อย เกสรตัวผู้มี 3 อัน มีอับเรณูสีม่วงยาว 1-1.5 มม. รังไข่มีก้านเกสรตัวเมีย 2 เส้น ส่วนปลายเป็นฝอยคล้ายขนนก
ผล (caryopsis) หรือเมล็ดมีขนาดเล็กมาก ยาว 1-1.5 มม. รูปไข่ สีน้ำตาลไปจนถึงแดง
ขยายพันธุ์ โดยอาศัยเมล็ด ไหล และลำต้นใต้ดิน (rhizomes) พบขึ้นเองตามที่ว่างริมถนน สนามหญ้า ทนต่อสภาพดินเลว และสภาพแห้งแล้งได้ดี ออกดอกตลอดปี
ข้อสังเกตของหญ้าแพรกคือ มีขน (ligule) สีขาวขนเป็นวงที่รอยต่อระหว่างกาบใบและแผ่นใบ และมีขนขึ้นเป็นแถวอยู่ที่สันขอบกาบนอกของดอก