หวายลิง


ชื่อวิทยาศาสตร์ Flagellaria indica L.
ชื่อวงศ์ FLAGELLARIACEAE
ชื่ออื่น หวายเย็บจาก หวายลี (ใต้)
ลักษณะ ทั่วไป ไม้เลื้อย ลำต้นแข็งคล้ายหวาย เส้นผ่านศูนย์กลาง 0.3-0.8 ซม. แตกกิ่งยาว 3-5 ม. หรือบางครั้งอาจยาวได้ถึง 10 ม. เปลือกต้นมีสีเขียว แต่เมื่อลำต้นแก่ จะเปลี่ยนเป็นสีเทา


ใบ เรียวยาว รูปใบหอกถึงรูปขอบขนานแกมรูปไข่ กว้าง 0.5-2 ซม. ยาว 7.5-20 ซม. ปลายใบม้วนงอ เรียวยาว และแข็ง ทำหน้าที่เกาะไม้อื่น เพื่อพยุงลำต้นให้เลื้อยทอดสูงขึ้น โคนใบกว้าง มีกาบใบหุ้มรอบลำต้น เรียงเวียนซ้อนทับกันเป็นระยะ คล้ายกาบหวาย ไม่มีหนาม
ดอก สีขาวอมเหลือง ดอกเป็นช่อตามปลายยอด ช่อดอกแตกแขนง หลายชั้น ดอกเล็ก มีกลิ่นหอม


ผล กลม ปลายผลมีติ่งแหลม ผิวเรียบเป็นมัน ผลอ่อนสีเขียว และ จะเปลี่ยนเป็นสีเหลือง และเมื่อแก่จัดจะเปลี่ยนเป็นสีชมพูอมแดง เส้นผ่านศูนย์กลาง 0.5 ซม. 1 เมล็ดต่อผล
นิเวศวิทยา พบตามพื้นที่ป่าชายเลนที่เป็นดินเลนแข็ง มีระดับน้ำ ท่วมถึงเป็นครั้งคราว และพบมากบนจอมแม่หอบ
การใช้ประโยชน์ ลำต้นเหนียว ใช้ทำเชือก และทำเครื่องจักรสาน
การใช้ประโยชน์ด้านสมุนไพร ต้น ต้มน้ำกินในโรคเกี่ยวกับ ทางเดินปัสสาวะ ใช้ขับปัสสาวะ หัว ผสมในน้ำให้เด็กอาบแก้พยาธิ (อาบอย่างน้อย 1 เดือน) หัวและราก ต้มน้ำดื่มแก้ไข้ดีซ่านได้ ผล ใช้เป็นยาเบื่อสุนัขได้ เมล็ด มีพิษ
ที่มา:วัลลิ์รุกขบุปผชาติตามรอยพระบาทบรมราชกุมารี โครงการอนุรักษ์พันธุกรรมพืชฯ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย