ในแต่ละปีพื้นที่ปลูกอ้อยมากกว่า 3 ล้านไร่  มีการเผาใบและเศษซากอ้อยในพื้นที่ 1 ไร่ มีใบและเศษซากอ้อยตกค้างอยู่ในไร่โดยประมาณ 1.76 ตัน  ดังนั้นใน 1 ปี มีปริมาณใบและเศษซากอ้อยที่ถูกเผาไปไม่ต่ำกว่า 5 ล้านตัน  ซึ่งใบและเศษซากอ้อยเหล่านั้นควรกลับคืนสู่ดิน  แต่อินทรีย์วัตถุในดินกลับถูกทำลายและทำให้ดินที่ปลูกอ้อยซ้ำในที่เดิมเป็นเวลานาน ๆ มีอินทรีย์วัตถุลดลง มีผลทำให้คุณสมบัติทางกายภาพของดินเลวลง คือ ดินไม่ร่วนซุย  แน่นทึบ น้ำซึมได้ยาก ไม่อุ้มน้ำ และเป็นการสูญเสียธาตุอาหารพืชโดยเฉพาะไนโตรเจน การไม่เผาใบและเศษซากอ้อยช่วยลดต้นทุนในการใช้ปุ๋ยไนโตรเจนในไร่อ้อย แต่การที่เกษตรกรมีการเผาใบและเศษซากอ้อยก่อนการเตรียมดิน เพื่อทำให้รถแทรคเตอร์เตรียมดินได้สะดวกเศษใบและซากอ้อยทำให้ล้อรถแทรกเตอร์ลื่นไม่สามารถขับเคลื่อนได้ และการที่เกษตรกรมีการเผาใบและเศษซากอ้อยหลังการเก็บเกี่ยว (กรณีตัดอ้อยสด) เพื่อเป็นการกำจัดเชื้อเพลิงที่อาจไหม้อ้อยตอที่งอกแล้ว  ด้วยเหตุนี้ ศูนย์วิจัยพืชไร่สุพรรณบุรีจึงมีการสร้างและพัฒนาเครื่องสับใบและเศษซากอ้อยทั้งก่อนการเตรียมดินและหลังการเก็บเกี่ยวอ้อย (สับใบและเศษซากอ้อยที่อยู่ระหว่างแถวอ้อยตอ)

การพัฒนาเครื่องสับใบและเศษซากอ้อยของศูนย์วิจัยพืชไร่สุพรรณบุรีนั้นได้เริ่มต้นตั้งแต่ปี 2535 โดยการใช้จอบหมุน (Rotary cultivator) … Read More