หญ้าหวาน

หญ้าหวาน

ชื่อพื้นเมืองอื่นๆ

ชื่ออังกฤษ Stevia

ชื่อวิทยาศาสตร์ Stevia rebaudiana Bertoni

วงศ์ Compositae

ส่วนที่ใช้ ใบ

สารสำคัญ

สตีวิโอไซด์(stevioside) ซึ่งเป็นสารในกลุ่มไดเทอร์ปีนกลัยโคไซด์ (diterpene glycoside)

ประโยชน์

สตีวิโอไซด์ เป็นสารที่ให้ความหวานมากกว่านํ้าตาลทรายประมาณ 300 เท่า แต่ไม่ให้พลังงานแก่ร่าง กาย จึงไม่ทำให้อ้วน เหมาะสำหรับผู้ป่วยโรคเบาหวานและผู้ป่วยที่มีไขมันในเลือดสูง ใช้เป็นสารแต่งรสหวานในนํ้าอัดลม ไอสครีม และอาหารประเภทต่างๆ เช่น ผักดอง ซอส อาหารทะเล และลูกกวาด สารนี้อนุญาตให้ใช้ได้ในบางประเทศ เช่น ญี่ปุ่น บราซิล สำหรับประเทศไทยยังไม่อนุญาตให้ ใช้

หญ้าหวานเป็นพืชล้มลุกที่มีอายุหลายปี สูง 30-90 ซ.ม. ใบ เป็นใบเดี่ยว ออกตรงกันข้าม ขอบใบหยักแบบฟันเลื่อย ใบมีรสหวาน ดอกออกเป็นช่อที่ปลายยอด กลีบดอกสีขาว ผลเป็นผลแห้งไม่แตก หญ้าหวานเป็นพืชพื้นเมืองของประเทศปารากวัยในทวีปอเมริกาใต้ มีชื่อพื้นเมืองว่า Kaa- he-e มีการนำหญ้าหวานมาปลูกในประเทศไทยเมื่อปี 2521 โดยปลูกมากทางภาคเหนือโดยเฉพาะที่จังหวัดเชียงใหม่ ลำพูน เชียงราย ใบแห้งของหญ้าหวานใช่ชงเป็นนํ้าชาหรือเป็นเครื่องดื่มสมุนไพร และอาจนำไปผสมกับเครื่องดื่มรสหวานทั่วไป ประเทศไทยส่งใบหญ้าหวานตากแห้งไปขายยังต่างประเทศ เช่น ญี่ปุ่นปีละจำนวนมาก

จากผลการวิจัยในสัตว์ทดลองไม่พบพิษเฉียบพลัน และจากผล การทดลองกับคนไข้โดยใช้หญ้าหวานแต่งรสยาชงคำฝอย กระเจี๊ยบ มิ้นต์ และมะขามแขก พบว่าหญ้าหวานไม่มีพิษต่อระบบทางเดินอาหาร ตับ ไต และยังช่วยลดอาการคลื่นไส้ อาเจียน เนื่องจากคำฝอย และมะขามแขกได้อีกด้วย