เมื่อเดือนที่แล้วผู้เขียนแวะไปเยี่ยมคุณสุขวัฒน์  จันทรปรรณิก  และคณะที่ศูนย์วิจัยพืชสวนจันทบุรี  จากการคุยกันเรื่องสถานภาพของการปลูกสะละได้ข้อสรุปว่า สะละยังเป็นที่นิยมของชาวสวนและของผู้ที่อยากจะเป็นชาวสวนอยู่เช่นเดิม  เนื้อที่ปลูกเพิ่มขึ้นอย่างสม่ำเสมอจนทำให้ราคาต้นพันธุ์สูงขึ้นจากต้นละ 300 บาท เป็น 350 บาท และเพื่อเป็นการสะกิดให้วงสนทนาได้คิดหนัก ๆ อีกสักครั้ง ผู้เขียนจึงกล่าวเป็นเชิงหยิกแกมหยอกว่า “สะละของคุณมันดีหรือมันดังกันแน่  เพราะในเมืองไทยของดีไม่จำเป็นต้องดัง  ของดังไม่จำเป็นต้องเป็นของดี ยันตระเอย, ภาวนาพุทโธเอย ยังดังได้” ก็ได้รับคำตอบว่า “สะละทั้งดีทั้งดังครับ”

การที่ชาวสวนหันมาปลูกสะละกันมากขึ้น ๆ เช่นนี้ ผู้เขียนชักเป็นห่วง  เหตุที่ห่วงเพราะมานั่งนึกว่าจำนวนชาวสวนที่ปลูกสะละเพิ่มขึ้นเนื้อที่ปลูกก็เพิ่มขึ้น ๆ แต่จำนวนนักวิชาการที่มีหน้าที่ค้นคว้าหาความรู้เกี่ยวด้วยเรื่องของสะละดูจะไม่เพิ่มขึ้นตามกระแสความต้องการความรู้เรื่องสะละของชาวสวนเพราะมีอัตรากำลังจำกัด  คิดแล้วให้เกิดความเห็นใจศูนย์วิจัยพืชสวนจันทบุรีเป็นอย่างยิ่ง แต่ก็ยังเป็นโชคดีของศูนย์นี้อยู่หน่อยหนึ่งตรงที่ชาวสวนที่หันมาปลูกสะละนั้น  ส่วนมากจะเป็นชาวสวนหัวก้าวหน้าที่สามารถช่วยเหลือตนเองได้ระดับหนึ่งเป็นการคลายภาระของศูนย์ไปได้บ้าง

ความเป็นห่วงเรื่องการผลิตความรู้เรื่องสะละจะไม่ทันกับความต้องการของผู้ปลูกได้ติดตามผู้เขียนมาจนถึงบ้าน นั่งคิดวกไปเวียนมาจนนึกขึ้นได้ว่ามีคำพังเพยไทยอยู่บทหนึ่งที่น่าจะเข้ากับเรื่องนี้ได้ คำนั้นก็คือ “ดูนางให้ดูแม่ เอาให้แน่ต้องดูถึงยาย” นี่ก็หมายความว่า เมื่อลูกสาวอายุน้อยยากที่จะรู้นิสัยใจคอก็ให้ดูนิสัยแม่ที่อายุมากกว่า … Read More